Fredag 11. desember kom endeleg kalven me har venta slik på! Fiona er ei slik flink og god mor. Passar så godt på og har så gode morsinstinkt. Det er så godt når det går bra. Kalven, som er ei lita kvige, er så spros og sprek. Ho har byrja å hoppe og danse, og oppfører seg slik som kalvar skal. Ho er eit kvitt lite vidunder, berre bittelitt svart på snute, kring augo og litt på øyro, og svarte framklauvar. Ho vart fødd på den finaste dagen i vinter, med sol og frost. Difor vert ho heitande Rimros. Så fekk dei tre dagar utan jobbing i løa, men på måndag var me i gang igjen. Og kyrne tek det heilt chill. Ikkje noko stress, sjølv om me bankar og sagar, og skrur og kastar rundt på ting. No får eg att for investert tid saman med kyrne mine. Dei har full tillit til meg, og eg kan enkelt gjere alt eg må, også inne i boksen med Fiona og kalven. Og myyyyyyttji kos og kos og kos.
No er det sikkert mange som lurar…skal denne kalven få gå med mor. Ja det får han. Og så skal eg mjølke i tillegg. Me skal rett og slett dele. Og Fiona synest det er greit, eg får lov, seier ho, sidan det er meg. 😉 Og om ei stund vert det kokt brunost i Gripen. Men løa må berre verte meir ferdig først.
